Teknik Pengukuran Kelembapan dalam Makanan Dehidrasi
Isi kandungan
Terdapat beberapa teknik untuk mengukur lembapan dalam makanan dehidrasi, masing-masing dengan kelebihan dan kekurangannya. Beberapa kaedah yang paling biasa termasuk analisis gravimetrik, titrasi Karl Fischer, spektroskopi inframerah dekat (NIR), dan reflekometri domain masa (TDR).
Analisis gravimetrik adalah kaedah yang mudah dan tepat untuk pengukuran kelembapan. Dalam teknik ini, sampel makanan ditimbang, dikeringkan dalam ketuhar atau ketuhar vakum, dan kemudian ditimbang semula. Perbezaan berat sebelum dan selepas pengeringan mewakili kandungan lembapan. Kaedah ini dianggap sebagai "standard emas" untuk pengukuran kelembapan, kerana ia menyediakan pengukuran langsung kandungan lembapan. Walau bagaimanapun, ia boleh memakan masa dan memerlukan sejumlah besar bahan sampel.
Pentitratan Karl Fischer adalah satu lagi kaedah yang tepat untuk pengukuran kelembapan. Dalam teknik ini, sampel makanan dicampur dengan reagen yang bertindak balas dengan air untuk membentuk produk yang boleh dititrasi untuk menentukan jumlah air yang ada. Kaedah ini sangat sensitif dan boleh mengesan sejumlah kecil lembapan, menjadikannya sesuai untuk makanan dengan kandungan lembapan yang rendah. Walau bagaimanapun, ia boleh mahal dan memerlukan peralatan khusus dan kakitangan terlatih untuk melakukan analisis.
Spektroskopi inframerah-dekat (NIR) ialah kaedah yang tidak merosakkan dan pantas untuk pengukuran kelembapan. Dalam teknik ini, sampel makanan terdedah kepada cahaya inframerah dekat, yang diserap oleh molekul air dalam sampel. Jumlah cahaya yang diserap adalah berkadar dengan kandungan lembapan, membolehkan pengukuran yang cepat dan tepat. NIR amat berguna untuk pengukuran kelembapan berterusan dalam loji pemprosesan makanan, kerana ia boleh disepadukan dengan mudah ke dalam barisan pengeluaran sedia ada. Walau bagaimanapun, ia memerlukan penentukuran dengan sampel kandungan lembapan yang diketahui dan mungkin tidak tepat untuk jenis makanan tertentu.
Reflektometri domain masa (TDR) ialah satu lagi kaedah yang tidak merosakkan dan pantas untuk pengukuran kelembapan. Dalam teknik ini, probe dimasukkan ke dalam sampel makanan, dan nadi elektrik dihantar melalui sampel. Kelajuan di mana nadi bergerak melalui sampel adalah berkaitan dengan kandungan lembapan, membolehkan pengukuran yang cepat dan tepat. TDR amat berguna untuk mengukur kelembapan dalam bahan pukal, seperti bijirin dan serbuk, dan boleh disepadukan dengan mudah ke dalam loji pemprosesan makanan. Walau bagaimanapun, ia memerlukan penentukuran dengan sampel kandungan lembapan yang diketahui dan mungkin tidak tepat untuk jenis makanan tertentu.
Terdapat beberapa teknik untuk pengukuran kelembapan, masing-masing dengan kelebihan dan kekurangannya. Analisis gravimetrik, titrasi Karl Fischer, spektroskopi inframerah dekat, dan reflekometri domain masa adalah beberapa kaedah yang paling biasa. Pemilihan kaedah bergantung kepada keperluan khusus loji pemprosesan makanan dan jenis makanan yang diproses.
Komen
Tag
Soalan Lazim
Analisis gravimetrik melibatkan menimbang sampel makanan sebelum dan selepas pengeringan untuk menentukan kandungan lembapan. Ia dianggap sebagai "standard emas" kerana ia menyediakan pengukuran langsung kandungan lembapan, walaupun ia boleh memakan masa dan memerlukan sejumlah besar bahan sampel.
NIR mendedahkan sampel makanan kepada cahaya inframerah dekat, yang diserap oleh molekul air. Jumlah cahaya yang diserap adalah berkadar dengan kandungan lembapan, membolehkan pengukuran cepat dan tepat. Ia tidak merosakkan dan boleh disepadukan dengan mudah ke dalam barisan pengeluaran.
TDR tidak merosakkan, pantas dan amat berguna untuk mengukur kelembapan dalam bahan pukal seperti bijirin dan serbuk. Ia boleh disepadukan dengan mudah ke dalam kilang pemprosesan makanan dan menyediakan ukuran yang cepat dan tepat.
Pentitratan Karl Fischer sangat sensitif dan boleh mengesan sejumlah kecil lembapan, menjadikannya sesuai untuk makanan dengan kandungan lembapan yang rendah. Ia melibatkan mencampurkan sampel makanan dengan reagen yang bertindak balas dengan air, kemudian mentitrasi untuk menentukan kandungan air. Walau bagaimanapun, ia memerlukan peralatan khusus dan kakitangan terlatih.